در بررسی نحوه عملکرد VC (صندوق سرمایه خطرپذیر) با واژههای مختلفی از جمله LP روبرو میشویم. در این مقاله به بررسی این واژه پرکاربرد در بحث سرمایهگذاری خطرپذیر میپردازیم.
انواع مشارکت در VC
در تمام شکلهای مشارکت، هر شریک باید با اشتراک منابعی مانند دارایی، پول، مهارت یا نیروی کار در سود و زیان کسبوکار سهیم باشد. علاوه بر این، حداقل یکی از شرکا در تصمیمگیری امور روزمره تجارت شرکت میکند.
در همه مشارکتها باید توافقنامهای برای مشخص کردن نحوه تصمیمگیری تجاری وجود داشته باشد. این تصمیمات شامل نحوه تقسیم سود یا زیان، حل تعارضات، تغییر ساختار مالکیت و نحوه بستن کسبوکار در صورت لزوم است.
مشارکت محدود (LP)
مشارکت محدود یا LP، نوعی مشارکت سرمایهگذاری است که اغلب به عنوان ابزاری برای سرمایهگذاری در داراییهایی مانند املاک و مستغلات استفاده میشود. مشارکت محدود، با سایر شراکتها از این جهت متفاوت هستند که در آن شرکا میتوانند مسئولیت محدودی داشته باشند، به این معنی که در قبال بدهیهای تجاری که از سرمایهگذاری اولیه آنها بیشتر است، مسئولیتی ندارند.
مشارکت فعال (GP)
یک شریک فعال (GP)، مدیر یک صندوق سرمایهگذاری است. شرکای فعال (GP)٬ معاملات بالقوه را تجزیه و تحلیل میکنند و تصمیم نهایی را در مورد نحوه تخصیص سرمایهی صندوق میگیرند. شرکت تضامنی شرکتی است که در آن همه شرکا در سود، مسئولیتهای مدیریتی و مسئولیت بدهیها به طور مساوی سهیم هستند. اگر شرکا قصد دارند سود یا زیان را به طور نابرابر تقسیم کنند، باید این موضوع را در یک قرارداد مشارکت حقوقی ثبت کنند تا از اختلافات بعدی جلوگیری شود.
شرکای با مسئولیت محدود (LP) در مقابل شرکای فعال (GP)
در یک صندوق خطرپذیر، شرکای فعال و شرکای محدود نقشهای بسیار متفاوتی دارند.
شرکای فعال (GP) معمولاً وظیفه امانتداری در قبال صندوق را دارند. علاوه بر این، آنها مسئول موارد دیگری از جمله: راهاندازی و مدیریت صندوق، افزایش سرمایه، سرمایهگذاری، مدیریت سرمایهگذاری، بهروزرسانی LP و ارسال توزیعها هستند.
همچنین شرکای فعال (GP) معمولاً مقداری از پول خود را در صندوق سرمایهگذاری میکنند. این سرمایهگذاری به عنوان «تعهد GP» شناخته میشود. از سوی دیگر، شرکای محدود سرمایه صندوق را تامین میکنند اما تعهدات کمی دارند. وظایف آنها عبارت است از: درک قراردادهای LP، تعهد سرمایه، ارسال پول به موقع و رایگیری درباره اقدامات خاص توسط صندوق یا شرکتهای پرتفو آن (بسته به صندوق متفاوت است).
مشارکت محدود (LP) چیست؟
Limited partnership را شاید بتوان یکی از اصلیترین شرکای تجاری صندوقهای سرمایه خطرپذیر دانست. شرکای محدود (LP) سرمایهای را برای سرمایهگذاری در اختیار صندوقها قرار میدهند و در مقابل این سرمایهگذاری، انتظار دریافت سود و در برخی موارد دسترسی به اطلاعات و معاملات را در آنها دارند.
شرکای محدود (LPs) برای موفقیت صندوقهای خطرپذیر بسیار مهم هستند زیرا آنها سرمایهای را فراهم میکنند که صندوقها در معاملات سرمایهگذاری میکنند.
این شرکا اغلب، سالها یا حتی بیشتر منتظر میمانند تا ببینند آیا سرمایهگذاریهای انجام شده با سرمایه آنها بازدهی لازم را ایجاد کرده است یا خیر. در طول این مسیر، آنها میتوانند به اکوسیستم استارتاپی دسترسی پیدا کنند. شرکای مسئولیت محدود (LP) متعهد میشوند بخشی از سرمایه خود را در صندوق سرمایهگذاری خطرپذیر قرار دهند. مدیر VC نیز در صورت نیاز به سرمایه اضافی، آن را از LPs دریافت میکند.
زمانی که صندوق به بازدهی برسد، شرکای محدود به عنوان صاحبان ذینفع صندوق، به نسبت میزان سرمایهگذاری خود، سود سهام دریافت میکند. اینکه چه مقدار از سود صندوق را به اشتراک میگذارند و چه زمانی آن را به دست میآورند، در اسناد سرمایهگذاری آنها مشخص شده است. این میزان در یک صندوق با صندوق دیگر متفاوت است.
شرکای دارای مسئولیت محدود (LPs) چه کاری انجام میدهند؟
سطح مشارکت LP در یک صندوق میتواند از صندوقی به صندوق دیگر متفاوت باشد. برخی از شرکای فعال (GP) صندوقهای خطرپذیر، صرفا مشغول بهروزرسانی شرکای محدود خود هستند. این در حالی است که برخی دیگر از آنها با LP به شکلی فعالتر درگیر میشوند.
شرکای LP اکثر صندوقها دو مسئولیت اصلی دارند:
عدم ارسال پول در زمانی که GP تماسی را برای تامین سرمایه با شرکای محدود برقرار میکند، میتواند منجر به جریمههایی برای این سرمایهگذار شود. از جمله این جریمهها میتوان به از دست دادن یک قسمت یا تمام سرمایهگذاری آنها در صندوق اشاره کرد. عدم تامین مالی همچنین میتواند به توانایی سرمایهگذار برای مشارکت در صندوقهای آینده، آسیب برساند.
همانطور که گفته شد، در برخی از صندوقهای خطرپذیر، یک شریک فعال (GP) ممکن است با شرکای LP خود به طور فعالتری درگیر شود. مثلاً هر از گاهی برای مشاوره با آنها تماس بگیرد، بهویژه اگر LP تجربه مرتبطی داشته باشد. در برخی موارد دیگر، یک LP ممکن است مقدماتی را برای کمک به یک شرکت در پورتفولیوی صندوق ارائه دهد. در این موارد، LP معمولاً فراتر از آن چیزی که در قرارداد مشارکت با صندوق از آنها خواسته شده است عمل میکند.
بازدهی LP چگونه سنجیده میشود؟
شرکای مشارکت محدود (LP) در حالی که اطلاع دارند ممکن است سرمایهگذاری آنان هیچ سودی به همراه نداشته باشد، متعهد به ارائه سرمایه هستند. حتی ممکن است هر چیزی را که سرمایهگذاری میکنند از دست بدهند. در واقع این همان نکته منفی سرمایهگذاری در یک سرمایهگذاری خطرپذیر است.
ممکن است بیش از 7 سال طول بکشد تا سوددهی یک سرمایهگذاری محقق شود. به اشتراکگذاری سود و بازدهی سهام در بین شرکتهای LP را توزیع میگویند. این همان مدتی است که طول میکشد تا یک شرکت، پرتفو یک «رویداد نقدینگی» را ببیند.
برخی از صندوقها، توزیع را در نقاط عطف خاصی به اشتراک میگذارند (به عنوان مثال، زمانی که یکی از شرکتهای پرتفو خریداری میشود و بازدهی برای صندوق به همراه دارد). دیگران ممکن است بازده اولیه را دریافت کنند و عواید را دوباره سرمایهگذاری کنند. جزییات این دریافتها در توافقنامههایی که توسط LP امضا میشود، مشخص میگردد.
اسناد شرکای مشارکت محدود
اگر تصمیم دارید تبدیل به یک LP شوید، باید تمام اسنادی که ارائه میدهید را با دقت بخوانید و درک کنید و تعهداتی که بیان میکنند را دنبال کنید.
اسناد معمولی که یک سرمایهگذار در صندوق خطرپذیر دریافت میکند عبارتند از:
قرارداد مشارکت محدود (LPA)
این سند جزئیات سرمایهگذاری LP در صندوق، از جمله میزان سرمایه متعهد شده، دوره زمانی تعهد، نحوه تقسیم هر نوع توزیع، هرگونه حق رای یا تعهدات LP و سایر اطلاعات مهم را تشریح میکند. در واقع LPA یک سند حاکمیتی اولیه برای صندوق است.
تفاهمنامه قرار دادن خصوصی (PPM)
PPM یک سند خلاصه است که فرصت سرمایهگذاری و ریسکهای مرتبط با آن فرصتها را توصیف میکند. این اسناد ممکن است شامل جزئیات صندوق، تیم اجرایی، شرح پیشنهادات، افشای مقررات، اطلاعات مالیاتی و خلاصهای از هر گونه قرارداد با اهمیت (مانند LPA) باشد.
سند اشتراک
سند اشتراک سندی است که یک LP برای سرمایهگذاری در یک صندوق امضا میکند. این قراردادها، مشخصات سرمایهگذاری LP در صندوق را مشخص کرده و به عنوان درخواست رسمی LP برای سرمایهگذاری عمل میکند.
نتیجهگیری
شرکای فعال مسئولیت مدیریت روزانه شرکت را بر عهده دارند و در قبال تعهدات مالی اعم از بدهی و دعاوی قضایی مسئول هستند. سایر مشارکتکنندگان، که به عنوان شرکای محدود شناخته میشوند، سرمایه ارائه میکنند، اما نمیتوانند تصمیمات مدیریتی بگیرند و مسئولیتی در قبال بدهیهای فراتر از سرمایهگذاری اولیه خود ندارند.