پیمان‌نامهٔ عدم افشا، قراردادی است که طی آن طرفین موافقت می‌کنند که اطلاعاتی که در قرارداد بر روی آن توافق کرده‌اند را فاش نکنند. یک پیمان‌نامهٔ عدم افشا، مراوده‌ای محرمانه میان دو دسته، به منظور مصون داشتن هر نوع اطلاعات محرمانه، انحصاری یا اسرار تجاری ایجاد می‌کند. برای مثال، دو دسته می‌توانند قراردادی با هم امضا کنند که در آن اسرار تجاری خود را با هم به اشتراک بگذارند، ولی آن را برای دیگران فاش نکنند.
هر کارآفرینی که می‌خواهد ایده و طرح تجاری و مدل درآمدی خود را برای سرمایه‌گذاران و مشاوران ارائه دهد می‌تواند قرارداد عدم افشای اطلاعات (NDA (Non-disclosure agreement امضا کند که به موجب آن و با استناد به ماده ۶۵ قانون تجارت الکترونیک طرفین ملزم به حفظ اسرار یکدیگر خواهند بود. ماده ۶۵ قانون تجارت الکترونیکی به شرح زیر می‌باشد:
اسرار تجاری الکترونیکی «داده پیام» (Data message) است كه شامل اطلاعات، فرمول‌ها، الگوها، نرم افزارها و برنامه‌ها، ابزار و روش‌ها، تكنیك‌ها و فرآيندها، تاليفات منتشر نشده، روش‌های انجام تجارت و داد و ستد، فنون، نقشه‌ها و فراگردها، اطلاعات مالی، فهرست مشتریان، طرح‌های تجاری و امثال این‌هاست، كه به طور مستقل دارای ارزش اقتصادی بوده و در دسترس عموم قرار ندارد و تلاش‌های معقولانه‌ای برای حفظ و حراست از آنها شده است.
هرچه که قرارداد NDA دقیق‌تر باشد به نفع طرفین خواهد بود، چگونگی استفاده از اطلاعات و افرادی که اجازه دسترسی به آن را دارند (کارمندان طرفین قرارداد) و نحوه فسخ آن و در برخی موارد میزان جبران خسارت در این قرارداد به طور کامل بیان می‌شود، مدت زمان اعتبار برخی از این قراردادها به ۱۵ سال هم می‌رسد.
توجه داشته باشید که آمار و ارقام هر کسب و کاری جزو اطلاعات محرمانه آن حساب می‌شود و برخی از استارت‌آپ‌ها برای جلوگیری از افشای اطلاعات محرمانه حتی با همکاران و کارمندان خود نیز این قرارداد را امضا می‌کنند و یا در قرارداد کاری کارمندان به عنوان یک بند به این موضوع اشاره می‌کنند.
